بادمجان و خواص آن

A
۰

بادمجان دارای خواص درمانی در زمینه زیبایی پوست و مفید جهت تقویت معده، و دارای خاصیت نرم‌کنندگی پوست، بازکنندگی رگ‌ها، تسیکن درد و ... است.

بادمجان یکی از صیفی جاتی است که در تمام فصول سال وجود دارد و بر خلاف تصوراتی که آن را بی خاصیت می‌دانند، سرشار از ویتامین ها و مواد مغذی است. بادمجان خواص دارویی فراوانی دارد. بادمجان قطعا یک هدیه از طرف مادر طبیعت است؛ زیرا فواید سلامتی و تغذیه ای بسیاری برای انسان ها فراهم می کند. . بادنجان منبع غنی فسفر، ناسونین، فولات، ویتامین های B، کلسیم، پتاسیم، ویتامین A و بتاکاروتن، کربوهیدرات، آهن، فیبر و ویتامین C و یک منبع ضد ویروسی و مفید است که در این مقاله فهرست فواید بادمجان وجود دارد و می توانید با تمامی آنها آشنا شوید.

اسامی دیگر: نام علمی Solanum Melongena- بادنجان (عربی)

طبع و مزاج : گرم و خیلی خشک

طعم : شیرین

جدول ارزش غذایی در 100 گرم بادمجان

انرژی پروتئین چربی نشاسته
30کالری 1.3 گرم
0.2 میلی‌گرم 4.6 میلی‌گرم
کلسیم فسفر گوگرد منیزیم
12 میلی‌گرم 15 میلی‌گرم 15 میلی‌گرم 12 میلی‌گرم
پتاسیم آهن ویتامین C ویتامین B3
220 میلی‌گرم 0.7 میلی‌گرم 0.05 میلی‌گرم 5 میلی‌گرم
سدیم منگنز روی مس
3 میلی‌گرم 0.2 میلی‌گرم 0.3 میلی‌گرم 0.1 میلی‌گرم
ید ویتامین B1 ویتامین B2 ویتامین B3
0.002 میلی‌گرم 0.05 میلی‌گرم 0.05 میلی‌گرم 0.7 میلی‌گرم

معرفی بادمجان

بادمجان گیاهیست یک ساله، دارای ساقه‌ی نسبتاً ضخیم و پوشیده از کرک. ارتفاع ساقه‌ی آن تا هفتاد سانتی‌متر می‌رسد. برگ‌های آن بیضی شکل با نوک باریک و گل‌های آن بنفش رنگ است. میوه‌ی این گیاه دراز و باریک و یا گرد، به رنگ‌های بنفش، سیاه، زرد و سفید دیده می‌شود. در واقع بادنجان میوه خوراکی یک گیاه است که به زبان عربی "مغدوغد" نامیده می‌شود.

بادمجان متعلق به خانواده‌ی سیب‌‌زمینی است. از زمان‌های بسیار قدیم در هند کشت شده و از آنجا به نقاط دیگر جهان راه یافته است. چین از قرن نهم هجری شروع به کشت و زرع آن نموده است. تجار انگلیسی این گیاه را در قرن هفدهم میلادی از گینه وارد انگلستان کردند و به آن کدوی گینه‌ای می‌گفتند. این گیاه در تمام مدت سال وجود دارد.

بادمجان

خواص درمانی

بادمجان برخلاف آنچه عوام اعتقاد دارند که بی‌ بو و خاصیت است، دارای خواص زیادیست که می‌توانید در زیر بخوانید:

دستگاه گوارش

  • مقوی معده، اشتها آور و تقویت کننده دستگاه گوارش است.
  • توام با روغن لینت‌آور (مدر) و همراه با سرکه یبوست‌آور است؛ همچنین دانه‌ی این گیاه ایجاد یبوست می‌کند.
  • ضماد کلاهک بادنجان توام با روغن بادام تلخ، درمان‌کننده بواسیر و سایـر عوارض مقعد است.

اختلالات پوستی

  • ضماد جوشانده شیره بادمجان توام با تخم کتان، درمان ‌کننده زخم‌های کهنه پوستی است.
  • ضماد کلاهک بادنجان توام با روغن زیتون، لکه‌های غیرطبیعی پوست (پیسی) را برطرف می‌نماید.
  • ضماد جوشانده آب بادنجان پخته توام با روغن برزک نیز درمان‌کننده سرمازدگی و ترک‌های میان انگشتان دست و پا ( شقاق) است.
  • بادمجان بر روی پوست اثر نرم‌کنندگی دارد.
  • بادنجان را می‌توان برای از بین‌بردن ورم و التهاب روی عضو ملتهب گذاشت.

درمان چاقی

بادنجان آب‌پز، بهترین دارو برای افراد چاق است و غذای مناسبی در رژیم لاغرى محسوب می‌شود.

دیگر خواص بادمجان

  • بادمجان به علت دارا بودن آهن در رفع کم‌خونی دارویی مؤثر است.
  • ریشه‌ی بادنجان، شاخه‌های خشک‌شده و برگ‌های آن، اثر بندآورنده‌ی خون را داراست، قابض است و می‌توان از آن برای درمان احتلام شبانه و انواع خونریزی‌ها استفاده کرد.
  • بادمجان پادزهر خوبی برای مسمومیت‌های حاصل از خوردن قـارچ سمی است.
  • خوردن بادنجان گرفتگی رگ‌ها را باز می‌کند و شخص را از خطر سکته‌ی قلبی محفوظ می‌دارد.
  • اگر برگ‌ها و پوست سیاه بادمجان را بجوشانید، این جوشانده درمان خوبی برای اسهال خونی است.
  • جوشانده‌ی ریشه‌ی بانمجان درمان بیماری آسم است.
  • با تحقیقاتی که اخیراً روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شده، نتیجه گرفته‌اند که بادمجان دارای یک ماده‌ی ضد تشنج است که در درمان بیماری صرع اثر بسیار خوبی دارد. بنابراین اشخاصی که مبتلا به این بیماری می‌باشند، بهتر است که از بادمجان استفاده کنند.

موارد منع مصرف بادمجان

  • بادمجان با همه‌ی خواصی که گفته شد، نباید مورد استفاده‌ی اشخاصی که بواسیر و یا درد چشم دارند؛ قرار گیرد، زیرا بیماری آن‌ها را تشدید می‌کند. اگر این اشخاص می‌خواهند بادنجان بخورند، بهتر است آن ‌را با گوشت و روغن و یا سرکه بپزند و بخورند.
  • بادنجان را حتماً باید به حالت کاملا رسيده مصرف کرد، زیرا خام آن طعم تلخ دارد و در آن‌هایی که آسم و برونشیت دارند باعث تحریک این بیماری‌ها می‌شود.
  • باید خاطرنشان ساخت که مصرف بادنجان برای افرادی که دارای معده حساس هستند یا مبتلا به ورم کلیه، درد مفاصل و قولنج هستند، مناسب نیست.
  • بادنجان سرخ‌کرده نیز برای افراد چاق مضر است.

شیوه مصرف

آب‌پزکردن، تفت دادن، پختن در فر، آبگیری شده، جوشانده

  • بادمجان دارای آلکالوئیدی به نام سولانین است؛ که ممکن است در معده‌های ضعیف ایجاد آلرژی و مسمومیت کند. بنابراین برای طبخ بادنجان باید ابتدا این ماده را از بادمجان خارج نمود. بهترین طرز پخت بادمجان، اینگونه است که بادمجان را باید پوست کند سپس ورقه ورقه نمود، لابلای آن را نمک پاشید، در داخل سبد چید و روی آن جسم سنگینی گذاشت تا آب آن که زرد رنگ و محتوی سولانین است، خـارج شود، سپس آن را فشار داد و پخت.
  • بهترین طریقه پخت بادمجان، آب‌پز کردن و یا پختن در فر است، زیرا سرخ شده‌ی آن سنگین می‌شود و برای معده‌های ضعیف مناسب نیست.
  • آب زرد رنگی که در موقع نمک‌ زدن و گذاشتن بادنجان از آن خـارج می‌شود، برای خشک کردن عرق دست و پا بهترین دارو است و اشخاصی که دست و پایشان مرتباً عرق می‌کند؛ باید دست و پای خود را با آن چند بار در روز بشویند تا از شر این مرض رهایی یابند.
  • اگر بادنجان را بسوزانید، خاکستر آن را با سرکه خمیر کنید و به زگیل بمالید زگیل کنده خواهدشد.
  • از بادمجان می‌توان به عنوان مسکن برای تسکین درد استخوان شکسته و ضرب خورده استفاده‌کرد، بدین طریق که باید بادنجان را در فر بگذارید تا نیم‌ پز شود. سپس آب آن ‌را با فشار بگیرید و بعد به میزان نصف این مقدار آب به آن شکر قهوه‌ای اضافه کنید، آن‌ را هم بزنید و بنوشید.
اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    دیدگاه
    آخرین اخبار
    اخبار روز سایر رسانه ها