ویتامین C و خواص بینظیر آن در درمان بیماری ها

• چه بیماری‌هایی با ویتامین Cدرمان می‌شود؟
• علائم کمبود ویتامین C
• عوارض ناشی از کمبود ویتامین C
• مکمل‌های ویتامین C
• مواد غذایی حاوی ویتامین C
• احتياط

ویتامین C یک ویتامین ضروری است و بدن شما نمی‌تواند آن را تولید کند. این ویتامین، محلول در آب است و در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شود. ویتامین C برای ساخت کلاژن (پروتئینی که نقش حیاتی در بهبود زخم دارد)، ال‌کارنیتین (ساختاری آمینواسیدی که برای سوخت‌وساز بدن ضروری است) و بعضی از انتقال دهنده‌های عصبی موردنیاز است. ویتامین C در سوخت‌وساز پروتئین‌ها نیز نقش دارد. ویتامین سی یک آنتی‌اکسیدان مهم برای بدن است و آنتی‌اکسیدان‌های دیگر (ازجمله ویتامین E) را در بدن بازسازی می‌کند. آنتی‌اکسیدان‌ها به محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد کمک می‌کند. رادیکال‌های آزاد ترکیباتی هستند که در بدن به دنبال تبدیل غذا به انرژی، تشکیل می‌شوند. عوامل محیطی مانند دود سیگار، آلودگی هوا و اشعه فرابنفش خورشید نیز باعث ساخته‌شدن رادیکال‌های آزاد در بدن می‌شود.

ویتامین C با کشتن ویروس‌ها و دفع مواد شیمیایی التهاب زای تولید شده در طول عفونت، موجب کاهش دوره سرماخوردگی و سایر عفونت‌های ویروسی می‌شود. این ویتامین ایمنی و مقاومت بدن را نیز افزایش می‌دهد.

ویتامین سی به عنوان یک آنتی هیستامین طبیعی، به کاهش اثرات حساسیت ناشی از گرده گیاهان کمک می‌کند.

ویتامین C از پوست در برابر آسیب‌ها محافظت می‌کند و اثر آفتاب سوختگی را با خنثی سازی رادیکال‌های آزاد و تولید کلاژن کاهش می‌دهد.

ویتامین سی برای سلامت اسپرم ضروری است و به بهبود کیفیت، مقدار و تحرک اسپرم طبیعی کمک می‌کند. به نظر می‌رسد که این ماده به دلیل ویژگی آنتی اکسیدانی خود، از مواد ژنتیکی نیز محافظت می‌کند.

افزایش مصرف ویتامین سی باعث تسریع روند ترمیم زخم‌ها پس از عمل جراحی می‌شود.

ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان، از چشم در برابر حمله رادیکال‌های آزادی محافظت می‌کند که باعث کدر شدن عدسی می‌شوند و به نظر می‌رسد که در پیشگیری از آب مروارید ناشی از بالارفتن سن نیز بسیار حائز اهمیت است.

ویتامین سی برای تشکیل کلاژن که برای حفظ سلامت استخوان ضروری است، بسیار مفید است.

• خونریزی لثه
• کبود شدن سریع پوست
• درد
• ابتلا مکرر به سرماخوردگی و بیماری‌های عفونتی
• جوش‌های قرمز روی پوست
• خونریزی بینی
• ضعف عمومی
• احساس سوزش در ادرار
• بیماری اسکوربوت
• شکنندگی مویرگ‌ها
• خونریزی زیاد از حد قاعدگی

• باعث خستگی و فرسودگی عضلات می‌شود.
• قند در بدن نمی‌سوزد و ایجاد مرض قند می‌کند.
• باعث عدم مقاومت بدن و خون در برابر بیماری‌های عفونی و بیماری اسکوربوت می‌شود.
• باعث خونریزی‌های مفصلی و عضلانی می‌شود.
• ایجاد کم خونی می‌کند.
• باعث ظهور لکه‌های خون مردگی زیر جلدی و خونریزی‌های روده‌ای و سایر نقاط بدن می‌شود.
• در لثه‌ها تورم ایجاد می‌کند.
• انسان زود پیر و فرسوده می‌شود.

قرص‌های مولتی ویتامین معمولا حاوی ۶۰ میلی گرم ویتامین C هستند که برای سلامتی ضروری است. افراد سیگاری (با کشیدن هر نخ سیگار، بدن فرد ۲۵ میلی گرم از این ویتامین را از دست می‌دهد)، الکلی‌های شدید، افراد تحت فشار و افرادی که به طور مرتب آسپیرین یا آنتی بیوتیک مصرف می‌کنند و یا از عفونت رنج می‌برند نیز نیاز به مقدار بیشتری از این ویتامین دارند. مصرف میزان ۱۰۰ تا ۲۵۰ میلی‌گرم در روز مفید در نظر گرفته می‌شود. ویتامین سی بهترین عملکرد را همراه با کلسیم و منیزیم دارد و بیوفلاونوئیدهای موجود در میوه‌ها و سبزیجات، جذب آن را افزایش می‌دهد.

این ویتامین حیاتی، به طور طبیعی در مرکبات و سایر میوه‌ها وسبزیجات تازه وجود دارد. برخی از مهم ترین ذخایر این ویتامین عبارتند از:

• کاهو
• هویچ
• نخود تازه
• کلم
• گوجه فرنگی
• توت فرنگی
• سیب زمینی

ویتامین C در برابر نور و حرارت و اکسیژن و مواد قلیائی حساس است و بایستی در جهت حفظ و نگهداری آن اقداماتی به این شرح انجام داد:  

• غذاها، میوه‌ها و سبزی‌ها را باید تازه به کار برد و در جای سربسته وخنک نگاه داشت و حتی المقدور سعی نمود که میوه‌ها به صورت نارس و شکاف‌دار مصرف نشود.
• میوه‌ها و سبزی‌های حاوی ویتامین سی، به صورت خام مورد استفاده قرار گیرد.
• آب میوه‌ها، تازه و بی درنگ مصرف شود و به هنگام ضرورت در شیشه‌های تیره دردار و در جای خنک نگهداری شود.
• لازم است که سبزیجات پوست دار با پوست پخته شود و سبزی‌های برگ‌دار پس از شستشو خرد شود.
• در طبخ سبزیجات، از کمترین حرارت استفاده شود و مواد پخته شده در یک وعده مصرف گردد.

مصرف دوز بسیار بالای ویتامین C می‌تواند یک اثر ملین داشته باشد و در برخی افراد سبب افزایش اسید معده می‌شود. در صورت مصرف دوز بسیار بالا، مصرف آن نباید به طور ناگهانی متوقف شود، بلکه  مقدار آن باید به طور تدریجی کاهش یابد در غیر این صورت ممکن است فرد دچار علائم اسکوربوت شود.