زیتون سبز بهتره استفاده کنیم یا زیتون سیاه؟

زیتون انواع مختلفی دارد ممکن است نوع سبز آن برای شما شناخته شده تر باشد اما زیتون سیاه نیز در بازار وجود دارد. اصلی ترین و مهم ترین تفاوت این دو نوع زیتون در میزان رسیده بودن آن هاست. در این مطلب از اینفوگیاهی درباره تفاوت این دو نوع سیاه و سبز این میوه بیشتر توضیح دادیم.

زیتون سیاه چیست؟

زیتون سیاه میوه زیتون رسیده بومی مکزیک، آمریکای مرکزی، شمال آمریکای جنوبی و دریای کارائیب است. که یک میوه گرمسیری با نام علمی Olea europaea می باشد. این میوه هسته دار است، درست مانند آلو، هلو، گیلاس، انبه و لیچی.

میوه های جوان زیتون سبز رنگ هستند و پس از رسیدن سیاه می شوند. زیتون سیاه بسیار متنوع است و می توان آن را در بسیاری از غذاها مانند ماکارونی، سالاد، خورش، پیتزا و تخته های غذاخوری گنجانید. مهمتر از همه، می توان زیتون سیاه را به عنوان پیش غذا به صورت خام مصرف کرد.

زیتون سیاه شکلی بیضی دارد و طول آن تا نیم اینچ می رسد. در مقایسه با زیتون های سبز نارس، زیتون سیاه از نظر بافت نرم تر و از نظر طعم غنی تر و گوشتی تر است.

زیتون سبز چیست؟

زیتون سبز به میوه های نارس زیتون اطلاق می شود که رنگ سبزی دارند. در مقایسه با زیتون های سیاه رسیده، طعم این زیتون های خام بسیار تلخ است. بنابراین زیتون سبز معمولا پس از فرآوری مصرف می شود. این کار عمدتاً با ترشی یا پخت آنها انجام می شود.

اکثر زیتون های سبز به روغن زیتون تبدیل می شوند. تولیدکنندگان روغن زیتون، زیتون های سبز تازه کنده شده را قبل از اینکه در روغن آب کنند، خیس می کنند. اما گاهی اوقات زیتون سبز را با مدت زمان نگهداری طولانی تری نگهداری می کنند تا بعداً از آنها در وعده های غذایی لذت ببرند. این بیشتر در غذاهای مدیترانه ای قابل مشاهده است. به عبارت ساده، زیتون سبز قبل از رسیدن کامل برداشت می شود، بنابراین طعم مشخصی دارد.

بیشتر بخوانید:زیتون و خواص آن

تفاوت های زیتون سبز و سیاه

زیتون سیاه نمادی برای پیچیدگی و زرق و برق است و لذتی دوچندان به شما می دهد. آنها به طور گسترده ای برای معطر کردن زندگی شما استفاده می شوند و لحظات جادویی و به یاد ماندنی را برای شما رقم می زنند.

زیتون سیاه از نظر رنگ، ویژگی، منشاء، اندازه و طعم متفاوت است، اما همه آنها یک چیز مشترک دارند و آن این است که منبع عالی ویتامین ها هستند و مطالعات کارشناسان برجسته سلامت سبک زندگی نشان داده است که رژیم غذایی با مقدار زیادی زیتون سیاه منجر به کاهش خطر پیری زودرس و بهبود کیفیت کلی زندگی می شود.

رسیده بودن عامل

اولین و عمده ترین تفاوت بین زیتون سبز و سیاه، ضریب رسیده بودن این دو است. زیتون های سبز خیلی زودتر از زیتون های سیاه چیده می شوند، بنابراین نابالغ هستند. زیتون سیاه که به عنوان زیتون رسیده نیز شناخته می شود، در نهایت برای مدت طولانی تری روی درخت باقی می ماند. در واقع زیتون سبز و سیاه روی یک درخت می رویند! زیتون‌ها وقتی نارس می‌شوند سبز می‌شوند و به تدریج به رنگ قرمز، ارغوانی در می‌آیند و در نهایت با رسیدن به رنگ سیاه می‌رسند.

بافت

بافت یکی از تفاوت زیتون سبز و سیاه است. از آنجایی که زیتون سبز در زمان چیدن نارس است، سفت تر و متراکم تر است در حالی که سیاه نرم تر است. همچنین، آنها نسبت به زیتون سبز خشک تر هستند.

رنگ

زیتون سیاه پس از رسیدن زیتون به بلوغ کامل و کاملاً رسیده رنگ تیره می یابد. سبزه ها قبل از رسیدن به بلوغ برداشت می شوند. نارس می مانند.

طعم

همه زیتون ها قبل از فرآوری حاوی گلوکزید هستند که طعم تلخی به آن ها می دهد و با جوانه های چشایی شما ناسازگار می شود. طعم یکی از تفاوت زیتون سبز و سیاه است. با این حال، این را می توان از طریق پخت، آبکش کردن، تخمیر با یک ماده قلیایی مانند لیمو خنثی کرد. زیتون سیاه طعم گوشتی و کمی میوه ای دارد.

با این حال، سبزها طعم بسیار تلخ، خام، تند و شوری به دلیل شور شدن دارند. بیشتر مردم طعم سیاه را به سبز ترجیح می دهند. آنها طعم را بسیار غنی و صاف توصیف می کنند.

روغن زیتون

همچنین زیتون سیاه به دلیل بلوغ دارای روغن بیشتری است و عمدتاً برای استخراج روغن زیتون استفاده می شود.

مصارف آشپزی

زیتون سبز به صورت خام برای تزیین مارتینی و حتی گاهی سالاد مخصوصاً سالاد تخم مرغ استفاده می شود. آنها حتی به صورت ساده به عنوان تنقلات روی میز مصرف می شوند. آنها هرگز پخته نمی شوند یا حرارت داده نمی شوند زیرا طعم قوی آنها می تواند بر طعم سایر مواد غلبه کند. در حالی که، زیتون سیاه به طور گسترده ای در سالاد، پیتزا، پاستا و غذاهای مدیترانه ای استفاده می شود. آنهایی که در قوطی بسته بندی می شوند معمولاً قبل از استفاده پخته می شوند.

ارزش غذایی تفاوت زیتون سیاه و زیتون سبز

از آنجایی که هر دو روی یک درخت رشد می کنند، ارزش غذایی هر دو تقریبا یکسان است. با این حال، تنها تفاوت ممکن است در محتوای سدیم پس از فرآوری باشد، که می تواند تا دو برابر میزان سدیم موجود در زیتون سیاه تیمار شده باشد. آنها برای برخی از افراد مبتلا به فشار خون بالا یا مشکلات کلسترول انتخاب بسیار سالمی نیستند.

سبزها دارای محتوای نمک بالایی هستند. همچنین، نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که زیتون های سبز اغلب بدون هسته و با هالاپینو، پیاز، فلفل قرمز، آنچوی و سیر پر می شوند که بسیار مغذی تر از سیاه است.